У падарожжа — па веды і эмоцыі

Выхаванцы аздараўленчага лагера “Экаландыя” Пескаўскага дзіцячага сада — сярэдняй школы Мастоўскага раёна вельмі  любяць падарожнічаць. За час, праведзены ў лагеры, яны шмат дзе пабывалі.

Самымі запамінальнымі былі экскурсіі ў Правамастоўскі эколага-біялагічны цэнтр, да мемарыяльнага комплексу “Шымкі” і ў Свята-Успенскі Жыровіцкі манастыр.

У эколага-біялагічным цэнтры нас сустрэла метадыст Вольга Байгот. Яна ветліва згадзілася расказаць пра жывы куток і пазнаёміла з яго жыхарамі: чарапашкамі, папугайчыкамі і трусамі. Мы адчулі, што ўсім жывёлам у гэтым райскім кутку вельмі добра: іх тут лечаць, даглядаюць і  любяць.

Потым мы наведалі сад і аддзел кветкавод­ства, дзе з захапленнем слухалі аповед пра розныя, раней невядомыя нам расліны і дрэвы. Сваім велічным выглядам і прыроднай прыгажосцю нас зацікавіла цюльпанавае дрэва. Магутны ствол і раскідзістыя галіны ўтвараюць цень — пад дрэвам прыемна адпачываць у спякотны дзень. На жаль, дрэва на той момант не цвіло. Як нам сказала Вольга Васільеўна, у перыяд цвіцення яно набывае проста казачны выгляд: пяшчотныя кветкі, падобныя па форме на цюльпаны, маюць яркую афарбоўку.

Дырэктар цэнтра Кацярына Рэкуць правяла з дзецьмі заняткі ШАГ, прысвечаныя Сусветнаму дню аховы навакольнага асяроддзя. Затым гасцінныя гаспадары цэнтра пачаставалі дзяцей гарбатай з лекавых траў.

Выхаванцы аздараўленчага лагера адправіліся на экскурсію па маршруце “Пескі — Шымкі — Пескі”. Наведалі Свята-Троіцкую Шчарскую крыніцу, якая ўзнікла на месцы знішчанай фашыстамі царквы. Вада ў крыніцы неверагодна чыстая, халодная, не замяр­зае нават у самыя лютыя маразы. Ходзяць легенды, што яна вылечвае лю­дзей ад розных хвароб. Народная сцежка да крыніцы не зарастае. Недалёка захаваліся рэшткі старой дзягцярні, якая працавала пасля вайны, тут выганялі смалу. Па падземных хадах без доступу кіслароду яна перацякала ў бочкі, становячыся дзёгцем.

Дзецям цікава было ўбачыць музей-зямлянку, наведаць мемарыяльны комплекс “Шымкі” ў памяць аб  жыхарах Мастоўшчыны, якія загінулі ў вайну.

Трапіўшы ў заказнік “Ліпічанская пушча”, дзеці са здзіўленнем разглядалі 250-гадовы дуб з таўшчынёй ствала 3 метры і даведаліся, што ўсяго ў лесе расце каля 20 парод дрэў  і звыш 250 відаў траў.

У Жыровіцкім манастыры выхаванцы нібы трапілі  ў зусім іншы, асаблівы свет, далёкі ад мітусні, акунуліся ў атмасферу невытлумачальнага ўнутранага камфорту. Мы накіраваліся ў Свята-Успенскі сабор, каб убачыць  галоўную святыню манастыра — цудатворны абраз Жыровіцкай Маці Божай, схадзілі да святой крыніцы, а затым акунуліся ў святую ваду купальні.

Вяртаючыся дадому з кожнага падарожжа, мы з радасцю заўважалі, як шмат мы атрымалі новых эмоцый, колькі новага даведаліся. А яшчэ ў такія моманты пачынаеш разумець, як моцна ты любіш сваю малую радзіму, які дарагі для цябе твой аграгарадок, дом, як хочацца хутчэй убачыць родных і  падзяліцца з імі сваімі ўражаннямі, паказаць фотаздымкі.

Наталля МАНДЗІК,
выхавальніца аздараўленчага лагера “Экаландыя” Пескаўскага дзіцячага сада — сярэдняй школы.